Mercedes Sosa

Mercedes Sosa, ‘la voz de Latinoamérica’, se ha muerto. Esta tarde un amigo me lo ha dicho y en las noticias de las ocho (en la tele) ha sido confirmado. Ya era un golpe pari mí y no puedo imaginarme la pérdida que es para la gente latinoamericana. Este amigo lo ha llamado una tragedia. Hoy se ha muerto una fenómena y una persona que era muy importante para el pueblo de América Latina. Pero aunque ella se ha muerto, yo creo que su espíritu, su alma y su música siguen viviendo para siempre… Verder lezen Mercedes Sosa

Stem op mij!

Vanmiddag is de ‘kandidatendag’, waar de kandidaten voor de gemeenteraad van GroenLinks Utrecht zich kunnen presenteren aan de leden. Daarmee barst ook de interne campagne in volle hevigheid los.

Me presenteren aan en in gesprek gaan met leden vind ik leuk en belangrijk. Maar de rest van de campagnepoespas is niet echt aan mij besteed. Toch kun je er als kandidaat niet omheen. Verder lezen Stem op mij!

Cradle to cradle in de praktijk

Op 5 november is eer een congres over Evolutionair Bouwen. Onderdeel op het programma is “cradle tot cradle in de (bouw)praktijk”. Dus voor geïnteresseerden vanuit de bijeenkomst van afgelopen zondag of elders misschien een leuke tip. Het kost wel € 349,- maar misschien heb je een rijke moeder of een werkgever bij wie je dit kan declareren…

“Waste is basically stupid”

Vanmiddag was er een politiek filmcafé van de milieuwerkgroep van GroenLinks Utrecht over Cradle to Cradle en Transition Towns. Cradle to Cradle (C2C) blijkt vooral aan te slaan bij het bedrijfsleven. Het concept kun je samenvatten in een aantal kreten als ‘afval = voedsel’ en ‘triple topline’. Dit laatste betekent dat ontwerp en productie meerwaarde moeten opleveren voor economie, milieu en op sociaal gebied. Idee is dat je niets weggooit, maar dat je bij het ontwerp van een product, dienst, gebouw, etc al rekening houdt met wat je ermee gaat doen als het is ‘opgebruikt’. Verder lezen “Waste is basically stupid”

Energie

Als van de zeven dagen in de week er zes gevuld zijn met GroenLinks activiteiten, je daarnaast in twee koren zingt, vier dagen werkt en ook nog af en toe naar je volkstuin wilt, lijk je misschien rechtstreeks af te stevenen op een burn out. Maar één van de ‘gouden tips’ om uitputting te voorkomen, is ‘doe dingen waar je energie van krijgt’. Verder lezen Energie

Achterop geraakt

Nou, dat was snel over! In plaats van terug in de tijd te zijn, hobbelde ik ineens achter de feiten aan. Nu was ík als het ware achterop geraakt.

Ik moest een presentatie geven aan OR-leden over het anticyclisch opleidingsplan in de bouw. Die presentatie was in een hotel aan de Provinciale weg in Amsterdam Zuid-Oost. Met de trein naar Bijlmer Arena en dan met de bus naar Gaasp. Tenminste, dat was het idee. Maar er zat nog maar één strip op mijn strippenkaart, dus ik moest een nieuwe. En bij het loket van het GVB stonden wel veertig mensen in de rij. Uiteindelijk bij de AKO gevraagd en ja, ze verkochten strippenkaarten. Maar toen ik met 46 strippen buiten kwam, reed de bus net voor m’n neus weg. Verder lezen Achterop geraakt

Blogstress

Volgens ‘kenners’ moet je toch wel twee keer per week bloggen om interessant te blijven voor volgers en andere lezers. En ja, van de blogs die ik zelf volg, vind ik het ook leuk als er regelmatig iets nieuws op staat. Maar de grote vraag is: wanneer moet je dat dan schrijven?
In de baas z’n tijd heb ik toch andere dingen te doen. En sinds twee weken is het politieke reces duidelijk voorbij. Met vergaderingen van bestuur, ‘politiek bestuur’, milieuwerkgroep, fractie en programmacommissie (2x) is het bijna elke avond prijs. En aan het programma moet ook nog geschreven en geschaafd worden. De uurtjes die dan overblijven mag ik weer zingen (joepie) of moet ik toch echt naar de tuin om die uit hun voegen barstende courgettes te oogsten.
Het moet dus ergens tussendoor.
Het is nu tussen koorrepetitie en weekendje Zeeland. Gelukkig zijn degenen met wie wij meerijden te laat uit Almelo vertrokken, zodat er nog een paar minuten over zijn om dit te typen. Het gaat wel nergens over, maar de inhoud volgt hopelijk binnenkort weer. Nu is er in elk geval weer eens wat te lezen 😉

Fijn dat ik fiets!

Rond 17.10 vertrok ik van mijn werk. Net iets voorbij het station in Woerden stond een trein stil richting Utrecht. Een rood sein, zou je denken. Maar op een of andere manier had ik zo’n gevoel dat ie er al even stond. En nog even zou blijven staan. Thuis net op tijd voor het zes-uur-journaal. Tegen het eind van het journaal – net voor die verschrikkelijke uitvinding die ‘zomercolumn’ heet – zei de nieuwslezer: “Zojuist bereikt ons het bericht dat er geen treinverkeer mogelijk is naar en vanuit Utrecht”, of woorden van gelijke strekking. Iets met een storing in de telecom waardoor de verkeersleiding de machinisten niet kon bereiken. In elk geval vond ik het ineens extra fijn dat ik ervoor gekozen had vandaag de fiets te nemen!

Placebovissen

Ik zal het maar gelijk toegeven: ik ben een speciesist. Dat wil zeggen: als ik de keuze heb om uit een brandend huis een mens te redden of een spin, ga ik voor de mens. Zonder me daar één seconde schuldig over te voelen. Sterker nog: als ik kan kiezen tussen een week lang een jeukende, branderige bult of het doodslaan van een daas voor ze me gestoken heeft, dan sla ik. Verder lezen Placebovissen