Over het algemeen onthou ik liedteksten snel en goed, zeker van Nederlandstalige liedjes. Maar met name bij teksten die ik als kind heb opgeslagen, blijkt er nog wel eens een woordje anders te zijn dan ik het toen altijd heb verstaan.
Zo zaten we afgelopen zondag na een optreden van kerstkoor Nina Bobo gezellig soep en brood te eten in café Derat. Na het eten kroop dirigente Annette de Haas achter de piano en brachten we allereerst nog wat van het eigen kerstrepetoire ten gehore. Daarna zette Annette Ramses Shaffy in: zing, vecht, huil, bid, lach, werk en…. bewonder, zong iedereen luidkeels. ‘… en verander!’, zong ik uit volle borst.
Tja, kennelijk was ik als kind al meer van het veranderen dan van het bewonderen. En ik vind ’t ook logischer, want later komt er nog achteraan ‘niet zonder ons’. En bij ‘veranderen’ is het veel belangrijker om mensen in dat proces mee te nemen dan bij ‘bewonderen’. Vind ik.
Eigenwijs als ik ben, blijf ik dus lekker ‘en verander’ zingen. Ook al levert het dan af en toe wat verbaasde blikken op.