Woensdag ben je heel rustig gaan slapen om nooit meer wakker te worden.
Al een paar dagen at je slecht. Op het laatst helemaal niet meer. Zelfs melk wilde je niet, terwijl je anders al kwam aangevlogen als je de deur van de koelkast hoorde.
Je lag apathisch op bed en reageerde nergens meer op. Strekte je pootjes niet meer als we je aaiden. Tilde je kop niet meer op om onder je kin te worden gekriebeld. Je wilde alleen nog maar liggen en slapen.
De dierenarts constateerde koorts en na een test kattenaids.
Zelfs als je weer was opgeknapt, zou je nooit meer naar buiten mogen.
En buiten rennen en jagen was je lust en je leven.
Al werden de muizen die je voor Tammie meebracht steeds kleiner.
Dag lieve Timo, slaap lekker.
Tammie, Egbert en ik missen je.
Bedankt voor al je gezelligheid.
Wat een mooi stukje
Sterkte met het gemis