Fluitje

Ik fluit altijd een speciaal ‘fluitje’ als ik mijn katten binnenroep (en meestal komen ze nog ook!). Vanmorgen op weg naar het station zat er een vogel in de boom. Die floot precies mijn fluitje. En niet één keer, maar meerdere keren achter elkaar (zoals ik ook altijd doe). Ik weet dat er vogels zijn die andere vogels immiteren. En ik weet ook dat vogels hun zang aanpassen aan de menselijke omgeving (dat ze in de stad bijvoorbeeld hoger zingen dan in het bos, zodat ze boven het verkeersgeruis uitkomen). Maar dat een vogel mijn fluitje nadoet…

Het zal waarschijnlijk toeval zijn. En misschien is mijn fluitje ook wel geïnspireerd door het geluid van een koolmees – nu ik er zo eens over nadenk – dus misschien fluit ik wel het fluitje van iemand anders. Maar voor de vogel in kwestie lijkt het me hoe dan ook geen goede zet. Want als een van mijn katten onverhoopt op zijn geluid komt afgerend (waarschijnlijk in de veronderstelling dat er wat te eten valt) kon het wel eens zo zijn dat de vogel het niet meer kan navertellen (en de kat in kwestie gelijk krijgt)…