Placebovissen

Ik zal het maar gelijk toegeven: ik ben een speciesist. Dat wil zeggen: als ik de keuze heb om uit een brandend huis een mens te redden of een spin, ga ik voor de mens. Zonder me daar één seconde schuldig over te voelen. Sterker nog: als ik kan kiezen tussen een week lang een jeukende, branderige bult of het doodslaan van een daas voor ze me gestoken heeft, dan sla ik.

Toch gaan dieren en dierenwelzijn mij aan het hart. Het leed toebrengen aan dieren puur voor eigen genot of eigen gewin, stuit mij tegen de borst. Om die reden ben ik ook al vanaf mijn 11e vegetariër. En wilde ik bij de biologieles geen fruitvliegjes kweken om ze gelijk daarna weer dood te maken en te kijken wat voor een kleur ogen ze hadden (over zinloos geweld gesproken…).

De aanleiding dat ik dit alles schrijf, is de hengelaar die ik vanochtend zag. Daarbij bekruipt mij altijd een onbehaaglijk gevoel. Ik bedoel, ik kan me van alles voorstellen bij het langs de Leidsche Rijn zitten en urenlang naar het zachtjes kabbelende water staren. En ik kan me zelfs nog wel iets voorstellen bij de spanning van het beet hebben. Maar ik snap niet dat je alleen daarom een dier de pijn of op z’n minst de stress bezorgt van een haak door z’n bek en het spartelen aan een draad. Zeker niet als je ‘m daarna ijskoud weer teruggooit.

Dus kwam ik op ’t idee van placebovissen. Een soort onderwaterrobots die lustig in het aas bijten maar geen pijn of stress ervaren. Maar ja, hoe vergaat het dan de reiger, die een stukje verderop staat te vissen? Nee, dom idee. En ook het heropvoeden van de vissen (‘Nee, niet bijten! Er zit een haak in!’) lijkt me tot mislukken gedoemd… Maar een foppende hengel dan? Die af en toe doet of ie beet heeft en waarmee je zelfs het spelletje van ‘zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet’ kunt spelen? Dat moet in dit Wii-tijdperk toch mogelijk zijn. En wie weet is het wel een gat in de markt! Zeker als je korting geeft bij de inlevering van een reguliere sportvishengel…