Ik heb drie keer in m’n agenda gekeken, want ik kon het eigenlijk niet geloven. Maar vanavond heb ik zomaar helemaal vrij. En hoewel ik de laatste tijd erg veel leuke dingen doe, is dat toch ook wel eens lekker!
De afgelopen periode is nogal hectisch geweest. Werk en mijn nieuwe activiteiten als raadslid waren nog niet echt op elkaar afgestemd. Gevolg: rennen van de ene vergadering naar de andere, stapels leeswerk heen en weer slepen en vooral een huis dat dichtslibde met papieren. In het raadswerk gebeurde ook alles tegelijk: inwerkprogramma, gewone raads- en commissievergaderingen en dan ook nog extra fractiebijeenkomsten en ledenberaden in verband met terugkoppeling vanuit de onderhandelgroep. En dan zou ik het belangrijkste nog haast vergeten: allerlei contacten en bijeenkomsten met bewoners en groepen in de stad. En in de weekeinden uitjes met familie en vriendinnen. Kortom: het was leuk maar druk. En nu dus ineens zo’n vrije avond.
Dat biedt onverwachte perspectieven. Eten gekookt, mail gecheckt en opgeruimd, papieren uitgezocht, met GroenLinks-vriend telefonisch van gedachten gewisseld over ontwikkelingen in raad en afdeling en nu zelfs een blog geschreven! Want dat vond ik wel jammer van de afgelopen tijd. Ik maakte vaak leuke bijeenkomsten en activiteiten mee (bijvoorbeeld avond over energietransitie of aanbieden van taart aan de fractie door het Wilde Westen), maakte er soms zelfs foto’s van, maar had als ik thuis was niet meer de puf er nog iets over te bloggen. Daarom bij deze wat inhoudsloze blog een aantal foto’s van de afgelopen weken (een soort raad je plaatje). En hopelijk is deze avond het begin van een nieuw evenwicht, waarin ik weer wat regelmatiger toe kom aan bloggen over wat ik zoal tegenkom, beleef en observeer.
Tip: begin direct met heel veel papier weggooien! Alleen bewaren war je echt nog wat mee wilt, rest is altijd weer op te vragen.
Ik ben daar te laat mee begonnen, en zit nu nog met enorme stapels 'om uit te zoeken'. Die stapels ga ik binnenkort -zonder uitzoeken- integraal de papierbak ingooien.
Die tip (durf weg te gooien) kregen wij gelijk al bij de eerste introductiebijeenkomst voor nieuwe raadsleden. Dus op zich was ik al begonnen, behalve dat ik mijn gewoonte om als ik thuiskom een stapel uit m'n tas te halen en ergens neer te leggen (om ruimte te maken voor een nieuwe stapel in m'n tas) nog niet heb afgeleerd. En aangezien zowel voor werk als voor raad de stapels behoorlijk dik zijn, slibt het nu wel heel snel dicht. Dus wie weet ga ik die oude gewoonte toch nog eens afleren – en dan ongetwijfeld tot genoegen van huismanlief.